En toen ging ik geheel onverwacht toch nog “op vakantie” naar Slochteren.
Ik hou nu eenmaal van die camping, maar vooral van de mooie omgeving, je kunt er echt alle kanten op en het is overal even mooi en verrassend.
Vanwege de warmte waren alle mensen naar huis gevlucht, 7 onbewoonde caravans stonden er, en 1 bewoonde; die van mij dus.
Een voortent was gelukkig niet nodig en dat gaf meer vrijheid. Alleen een mp3 speler voor luisterboeken bij me. Zo hoorde ik alles over Bonifatius, waarom hij bij Dokkum vermoord is. Dacht altijd dat het een krachtige jonge held was, net als Grutte Pier. Wat een teleurstelling.
Moet je toch eens zien wat een prachtig uitzicht zo recht uit mijn deur!
De boer die zijn land bewerkte deed veel stof opwaaien.
Toch ging ik er ook wel eens op uit, zoals hier.
Al van verre rook ik de bedwelmende lucht van hennep. Daar ben ik dol op, en fietste langzaam om het gelukzalige gevoel in me op te nemen.
Eenmaal de bocht om begreep ik wat de lucht had doen versterken.
De Hemp Bull deed grondig zijn werk.
Als het je interesseert kun je hem hier in een filmpje goed aan het werk zien. Als ik het goed zie scheidt hij de boven en onderkant van elkaar. Wat zou ik er graag een uur met mijn neus bovenop gezeten hebben om te zien hoe het werkt.
Op dit filmpje nog beter te zien volgens mij
Er sprong een wolf uit het gewas, zo snel dat ik hem niet goed op de foto kreeg.
En zo kwam ik, vol van heerlijke gevoelens en prachtige nieuwe beelden van de hempbull aan in het Tripbos (ik lieg niet zo heet het).
Het tripgevoel werd enorm verhoogd door deze zware weg.
Of ik hallucineerde weet ik niet, maar ineens was ik in een prachtige omgeving, alsof ik terug ging in de tijd naar die enige keer dat ik (op mijn 22e ongeveer) een paddestoelentrip had genomen en de natuur vol prachtige kleuren en ruimte zat.
Maar misschien zijn alle vakantiefoto’s wel zoals deze.
De volgende avond had ik bij de baggerputten precies hetzelfde hallucinerende gevoel.
Al was ik die dag verdrietig zonder te weten waarom. Tot ik de volgende dag een krant zag liggen bij het sanitair met een datum erop.
Het was de 10e. En de 10 staat voor herdenken.
10 augustus 1975 ben ik zwaar gehavend het ouderlijk huis uit gedonderd na een zware martelnacht, door mijn zus, die er echt van leek te genieten, het venijn zit in haar stomheid, moeder en vader. Ik was alleen maar in opstand gekomen, omdat ik me niet langer wilde laten misbruiken en mishandelen. Zij lieten het maar toe, en hebben het ook later nog toegelaten.
Ik overdrijf het niet, het was verschrikkelijk, wat was ik kapot die ochtend en wat ging ik me als een geslagen hond gedragen uit angst.
En daarna wilde ik nooit meer terug en heb ik mijn vader voor de rechter gegooid en is hij veroordeeld.
Maar dan is je leven nog niet op orde, dan moet je nog leren leven, een plek krijgen want ineens heb je niets meer, en ben je nog steeds niets. Verover je plek, leer leven, maar je hebt wel positieve voorbeelden nodig, terwijl ik in kindertehuizen terecht kwam.
Nog altijd heb ik een sociaal probleem, of eigenlijk ik niet, maar anderen hebben het met mij.
Maar wat kan het me schelen, ik ben een mens geworden, heb liefde ervaren, en al kan ik niet hechten, en na Vroems overlijden niet meer geven, ik leer nog steeds, en steeds meer om voor mezelf te kiezen, al gaat dat niet samen met een huwelijk.
Dus dan maar weer even op vakantie, naar mezelf.
Ook toen er een paar dagen later donkere wolken overdreven dacht ik nog altijd onder invloed te zijn van het gelukzalige gevoel, want het verdrietige was alweer weggedreven.
Wat is alles toch prachtig als je verstoken bent van wereldnieuws, en niet steeds loze beleefdheids praatjes moet plegen.
Je leeft helemaal in het klein, wat heb je aan meer, wat heb je aan het leed van de wereld terwijl je er niets anders mee kunt dan het als gespreksonderwerp gebruiken?
Nee, dan praat ik liever over het weer.
De regen bijvoorbeeld is heel inspirerend na een droogte periode.
Daarom besloot ik me eens lekker te douchen. Want ja, dat heb ik ook in de caravan, een douchezak. Je kunt hem opwarmen in de zon, en dan moet je oppassen dat het niet te heet wordt. Heel handig voor de afwas…
Ik trok al mijn kleren uit, was toch de enige kampeerder dus aanstoot zou niemand er aan hoeven nemen. Je moet tegenwoordig zo oppassen voor mensen, ze storen zich aan de meest natuurlijke zaken.
Maar een onding is die douchezak, komt nog minder water uit dan uit de lucht!
Gelukkig had ik voor de zekerheid al een fles water klaar gezet.
En toen was het slechts een kwestie van overal grondig wassen.
Als je dat maar niet te vaak doet is het een weldaad om weer eens schoon te worden.
De volgende middag kwam er zomaar een dikke Fendt naast me staan!
Zo’n ding kost algauw zo’n 25.000 euro, afhankelijk van type. Ze hebben een aparte slaapkamer, badkamer, keuken, en woonkamer. En je hebt een sterke auto nodig om hem te trekken want hij weegt een kleine 1500 kilo.
Nou weet ik wel, een Biod was destijds ook een topmerk voor de elite, maar ik heb hem gewoon van schoonouders gekregen als afdankertje van ca 25 jaar, en is ieder jaar wel minstens 3 maanden achtereen gebruikt.
Met die Fendt naast me, voelde ik me zo klein en primitief dat ik maar gauw naar huis ben gegaan.
En daar zit ik nu weer, achter mijn laptop te niksen, ipv te genieten van mijn vrije natuurlijke bestaan.
