Wie jeuk heeft moet krabben, herhaling

Het was september 2017 toen ik de schuur onder handen nam.

Wijze adviezen kreeg ik: ‘niet zo lang wachten tot je moet krabben’ was bijvoorbeeld er een die ik onthield.
En zie, nu is het mei 2020, en ik kreeg weer jeuk, moest alleen de glaslat krabben, en heb hulp ingeroepen van Maatje Meer om dat te kitten, want ik kan wel veel maar lang niet alles.

(niks veranderd: mijn haar is nog even blond, en de kleuren van de schuur zijn hetzelfde)

En zo kreeg de buitenboel weer een nieuwe laag.
Ook de hordeur die Vroems ooit maakte, een goudstuk!  al is die wel wit.

Natuurlijk gingen er tijdens het klussen ook nog een paar tegels uit en planten er in.
Of dat nu zo verstandig is met dit weer… je moet al die planten ook water geven tegen uitdrogen. Als het zo droog blijft komende zomers moeten de tegels er weer in, planten er uit.
Krijg je daar weer mooie tv programma’s over.
Tussen het tegels verwijderen en klussen ben ik ook nog aan het breien, broodbakken (en eten natuurlijk). Huishouden vraagt ook veel tijd, net als ManB.

Zo komt er van jullie blogs lezen niks terecht natuurlijk. Ik wil wel, maar er is heus geen tijd over.
Morgen ga ik weer met de nieuwe onkruidborstels in de weer om een spic en span terras te creeeren.  En de schuur moet nog weer opgeruimd, en de garage, en de keukenkasten.
Dat je het maar weet.

Het is echt niks gedaan zo’n corona virus, ik kom gewoon nergens meer aan toe.

Spelen met je lichaam (18+

15 keer op,
5 tellen stil,
neer, op neer.
Eerst links, en dan 15 keer rechts, 15 keer links, 15 keer rechts, en ik raak steeds de tel kwijt.
Op mijn verjaardag krijg ik natuurlijk een telraam.
Aan mijn enkels hangen tassen met elk 7 kilo boodschappen.
Een band met 3 kilo om mijn pols, ik oefen, speel, oefen, ik speel.
Want ik moet, ik zal!
Nee, ik wil!

Rollend op een oefenbal door de kamer.
Neus naar de knieën, maar mijn nek is te kort.
Buikspieren waar je overheen kunt lopen.
Oefenen, oefenen, spelen, sterken, bewegen,
lichamelijke behoeften.
Ik val in slaap, ik val steeds maar in slaap als ik speel.
Boven de divan een touw met katrol om mijn voeten naar mijn oren te trekken.
Dat is het ergste: op mijn leeftijd je voeten naast je oren leggen.
ManB ligt dubbel en ziet er ook de grap nog wel van in: “wie weet waar dat nog toe gaat leiden, schat.”
En dan denk ik aan vroeger, echt lang geleden, toen ik nog zo lenig als een katje was.
Wie weet, als ik lang genoeg oefen…

Explosieve wijk, 2

Ik schreef het al eerder, onze wijk is explosief.

Nu op nog geen 100 meter bij mij vandaan. Ik lag lekker tussen de wol ziek te zijn (heb ik corona ja of nee…),
knal.

Als het zo doorgaat is over niet al te lange tijd de hele wijk geëxplodeerd.
Werk ik al weken – nee jaren- om mijn kamer netjes op orde te krijgen, zou de hele boel zo in rook opgaan.

Foto van Martin Nuver – 112groningen.nl

Link van de Groningse tv zender OOG

Zoals de stand van zaken nu is, is er een vrouw overleden.

Moddergat

Moddergat is een plaatsje helemaal bovenin Friesland.  Niet heel ver van Lauwersoog vandaan.

Het land is hier keurig in blokjes opgedeeld.

En de mensen spelen graag in de modder. en scheppen tot de zee leeg is. 

En de weg is recht

En soms ook krom

Tot je aan het einde van de wereld komt, dan hoef je nergens meer naar toe, je bent er al..

 

 

mijn buurt is explosief

De beruchte straat Wibenaheerd is weer eens in het nieuws.
Bijna wereldnieuws, alle nieuws sites zijn zo blij met iets anders dan corona.
“Explosie verwoest de gevel van een flat aan de wibenaheerd”.
Het is slechts 300 meter bij ons vandaan maar ik heb niks gehoord, nou ja, op de helikopter na, maar die zie je wel eens vaker, omdat er hier achter een mooi landingsveldje is.
Goed goed, het was eerder erger met hennepkwekerijen en schietpartijen.
Hoewel ik na 25 meter op de wibenaheerd ben, heb ik van alle ellende nog nooit iets gemerkt.
Zo geïsoleerd leef ik, zelfs al voor de coronatijd.
Dat zou ik ook allemaal nooit geweten hebben als ik geen buurvrouw had die direct naar buiten komt als ze me al even in de tuin ziet, en dan krijg ik alles te horen waar ik geen interesse in heb.
En ik zou het zeker niet geweten hebben als ManB niet met zijn perskaart overal binnen kan treden en mij dan in geuren en kleuren alle nieuwsfeiten komt vertellen, zelfs als ik het niet wil horen.

Ooit, in een van mijn vorige levens kende een ik vrouw die naast zo’n explosieve woning woonde. De man had zijn hoofd in de oven gelegd en de gaskraan open, maar vergeten het vuur aan te zetten, waardoor de muur bij haar uit elkaar barstte en ze zo uit het raam naar beneden kon vliegen, mocht ze dat willen, en vleugels hebben natuurlijk, maar dat had ze niet.
Of het dat de bedoeling van de man was, of dat hij aan het trippen was en eens wilde weten hoe het voelt om je hoofd te braden, daar kon hij geen antwoord meer op geven omdat zijn ziel ook door de grote opening omhoog was gevlogen.

Nou goed, dat je het maar weet he. Gaat heen en vertel het voort, of hoe ging die bijbelse wijsheid ook alweer.

Huidhonger (18+)

Het woord hoorde ik eerder ook wel eens, maar nu is het helemaal HOT!
Vooral Singels laten van zich horen hoeveel Huidhonger ze wel hebben.
Oh en ik ben niet eens singel en heb er zo’n verschrikkelijke last van! Weet soms gewoon niet hoeveel struiken ik weer uit de tuin moet rooien om ze elders weer te poten.

En, red jij het wel?

het is de natuur

De jonge koolmeesjes zijn uitgevlogen. Op 1 na, die heeft moeite met vliegen, is nog veel te klein, aan de dons op zijn kopje te zien is hij te laat uitgebroed.

Bij zijn vlucht uit het nest viel hij in een grote bak waar hij niet uitkan heb ik hem er na een half uurtje uit gehaald en in zijn nestje terug gezet.
Maar nog geen 10 minuten later kwam hij er alweer dapper uit, en vloog tegen de schutting op de grond achter tussen schutting en tegels.
Toen ik hem daar weghaalde vloog hij in mijn kunstwerk waar hij onbeweeglijk bleef zitten, tot algauw een ouder met een pindakaas aankwam vliegen.

Hij denkt waarschijnlijk door het gat omhoog te kunnen vliegen

maar valt op de grond tussen zinken teil en stapeltje tegels. Waar de ouders weer niet bij kunnen.
Ik zie het ca driekwartier aan, hij is naar een hoekje gekropen en blijft er onbeweeglijk zitten. De ouders komen regelmatig kijken maar blijven op de schutting zitten. Hoe hard het vogeltje ook smeekt om eten.

Dan doe ik nog een poging en zet mijn vinger vlak voor hem, hij springt er zomaar op en ik hoef hem niet vast te houden, zet hem omhoog waar de ouders erbij kunnen, nauwelijks heb ik mijn hand weggehaald of een van de ouders is er al bij.

Zie je zijn mooie donshaartjes op de kop? nog niet sterk genoeg voor een vlucht.

Eind goed…
Uren later hoor ik het kleintje bij de buren in de tuin om eten bedelen, af en toe die hoge piepjes, maar soms het gekrijs, dan zijn ouders waarschijnlijk bij hem.
Het wordt donker. En stil, ook de volgende dag.
Misschien heeft een kat hem gepakt om mee te spelen tot zijn dood.
Maar ik hoop dat het een ekster was die zijn jongen ook moet voeren.